بندهای غیرعلنی قرارداد وطن‌فروشانه رژیم خائن با چین
در حالی که جمهوری اسلامی از انتشار مفاد قرارداد وطن‌فروشانه ۲۵ساله خود با چین امتناع می‌کند، برخی گزارشها حاکی از قراردادی وطن‌فروشانه مبنی بر دادن امتیازات باور نکردنی به چین در ازای
حمایت های نظامی و امنیتی است.در این قرارداد هیچ ماده قابل توجهی به سود رژیم جز حراج نفت ایران با قیمت ارزان وجود ندارد اما خامنه ای عمد دارد آن را در برابر آمریکا برای گران فروشی در برجام، یک برگ برنده و برون‌رفت از تحریم‌ها جلوه دهد.
در ازای این همکاریهای نظامی و امنیتی، جمهوری اسلامی امتیازات اقتصادی گسترده ای به ویژه در حوزه انرژی به چین می‌دهد. جمهوری اسلامی متعهد شده که نفت، گاز و فرآورده‌های پتروشیمی خود را ١٢درصد ارزانتر از قیمت متوسط بازار و با پذیرش تخفیف مضاعفی معادل ۶ تا ٨درصد به چین بفروشد. در عین‌حال، چین مجاز خواهد بود که مطالبات ایران را با دو سال تأخیر و به ارز سیال بپردازد. به این ترتیب، چین کلیه فرآوردهای نفتی ایران را دست کم ٣٢درصد ارزانتر از بهای واقعی آنها در بازارهای جهانی خریداری خواهد کرد.
یورونیوز گزارش داد: عمده نگرانی منتقدان حکومت ایران بندهای غیرعلنی این سند توافق است. سایت پترولیوم اکونومیست پیش از به حضور پنج هزار نیروی امنیتی چین در خاک ایران در چهارچوب این توافق برای حفاظت از پروژه‌های چین اشاره کرده بود و روزنامه نیویورک تایمز نیز ادعا کرده بود که چین در قبال مشارکت در پروژه‌های اقتصادی و نظامی ایران، نفت ایران را برای مدت ۲۵سال با تخفیفی ویژه خواهد خرید.
نیویورک تایمز نوشت: این توافق می‌تواند نفوذ چین در خاورمیانه را عمیق‌تر و تلاش‌های آمریکا برای منزوی کردن رژیم ایران را تضعیف کند. اما بلافاصله باید خاطرنشان کرد در حالی‌که مناقشهٔ بین‌المللی بر سر برنامهٔ اتمی رژیم ایران حل نشده، مشخص نیست که چه میزان از این توافق قابل اجراست. هنوز باید صبر کرد و دید که چه تعداد از پروژه‌های بلندپروازانه آمده در توافق عملی خواهد گردید.
به گفته برخی ناظران، هرچند رژیم ایران، چین و روسیه را شریک استراتژیک خود اعلام می کند اما آنها در چارچوب مناسبات بین المللی خود با تهران محدودیت هایی دارند. روسیه پیش تر صراحتا به حکومت ایران گفته بود که ما آتشنشان شما نیستیم!
چرا در ایران به واکسن چینی کرونا اعتماد ندارند؟
عباس عبدی روزنامه نگار و تحلیلگر در یادداشتی در روزنامه اعتماد در باره بی اعتمادی مردم به واکسن چینی نوشت: اولین آن بی‌اعتمادی به حکومت است. یکی از دوستان تماس گرفته بود و درباره وضعیت مصرف بالای این روزهای گاز و اینکه چگونه می‌توان آن را کاهش داد نظر مرا پرسید. البته منظورش از منظر فعالیت رسانه‌ای بود. سپس گفت با توجه به مساله مازوت و آلودگی هوا موضوع مهم است و حتی دست‌اندرکاران امر نیز قرار است در این باره به مردم توصیه کنند و گزارش دهند.
گفتم هر کاری می‌کنید، لطفا از طریق دست‌اندرکاران از مسوولان مردم چیزی نخواهید، چون نتیجه معکوس دارد. آن هم در سالگرد سقوط هواپیما؟! شلختگی کامل در اظهارنظرات و گفتار‌ها وجود دارد. نه اینکه همه آنها نادرست و دروغ است که اگر چنین بود قابل تحمل بود. مشکل این است که آنان چند نکته را کمتر توجه می‌کنند. اول اینکه حکومت از نظر مردم کل یکپارچه است. هنگامی که یک بخش آن خالی‌بند و در بیان وعده‌ها و اخبار بی‌مبالات است مردم آن را به همه مسوولان تسری می‌دهند و این تعمیم مردم منطقی نیز هست.
ما در سطح شخصی می‌گوییم فلانی راستگو و فلانی دروغگو است و همه را یک کاسه نمی‌کنیم، ولی در سطح نهادی، مسوولان را نمایندگان نهاد قدرت می‌دانند و وجه خصوصی آنان را برجسته نمی‌کنند هر کدام دروغ بگویند به کل آنان تعمیم می‌دهند.
نکته دوم اینکه نتیجه مخلوط راست و دروغ، می‌شود دروغ و بدی ماجرا این است که راست‌ها قربانی دروغ‌ها می‌شوند و این بدتر از زمانی است که همه گزاره‌ها دروغ باشند، زیرا هیچ راستی قربانی آنها نمی‌شود. نکته سوم غلبه نگاه کوتاه‌مدت است. مدیران، چون به صفت فردی در قدرت حضور دارند، نتایج کوتاه‌مدت برای آنان نقد و مهم‌تر از نتایج بلندمدت است که نسیه است و این برای حکومت مثل سم است.
عبدی نوشت: هنگامی که در کوتاه‌مدت بی‌اعتمادی حاکم شد، بازسازی آن بسیار سخت و زمانبر است. داستان چوپان دروغگو را برای همین آموزش می‌دادند. بنابراین حکومت حتی اگر بخواهد هم قادر نیست که در این باره به مردم توصیه کند که از این واکسن استفاده کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر